bilinmeyecek gerçekler ansiklopedisi "hiç" in açıklaması bölüm 6







-Biliyorum, umutların düşük yapıyor en olmadık çaresizliklerde,
nefes nefese kalmış gözlerindeki ürkeklik . 

Gecenin edepsiz bir martının tecavüzüne uğramış şekli gibi, lacivert bakıyorsun, beni özlüyorsun, beni öldürüyorsun, beni saklıyorsun.
Biliyorsun, bilinmedik bir ütopya burası, tanrıları af edilmek için bedenlerden dans ederek geçiyor ızdırap çığlıkları ile
Bilinmedik bir ütopya burası, lekeli bedenlerin ve küfürbaz martıların masalları anlatılıyor bir kaç fahişe özneli bir kaç beden ağır yaralı geçiyor telsiz anonslarından ... bilinmedik bir ütopya ya burası kahramanı da bilinmedik, anlam yüklenmemiş cümle arasındaki boşluklarda boş beleş gezinen bir kokainman birazda edepsiz...

Biliyorum bir-kaç-yüz-yıl kadar daha öldüreceksin, bir kaç bin yıl daha sevişeceksin bir kaç saniye daha ağlayacaksın...

(bilinmeyecek gerçekler ansiklopedisi "hiç" in açıklaması bölüm 6 )
   

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?