Lulyeta

  

  Sokak dilencilerini örgütledim Lulyeta. Artık hepsi Allah sevdiğine kavuştursun diye dua ediyorlar. Seni özlemem için hiçbir engel yok önümde. Sadece bir koro kurup hepbir ağızdan “Amin” diye bağırmamız gerekiyor. Tabii şarapçıların da desteğini unutmamak gerek. Çünkü daha içten dua eden başka birilerini tanımıyorum. (Buna din adamları da dahil.) Ve gözlerinin verdiği yetkiye dayanarak seni çok seviyorum. (Buna ellerin de dahil.)

Dinlediğimde özleminden iç organlarımın yer değiştirdiği şarkılardan geliyorum. Yine sana böyle yıkıldığım günlerde seni sakladığım dizelerden çıkarmak için çeşitli intiharlar seçsem de, hiçbiri bakışlarını üzerimden çektiğin zamanki gibi etkili olmuyor. Sen de biliyorsun ki gözlerin en favori intiharım hala.. Derdimi kimseye anlatamıyorum bazen. Kendi nefesinde boğulmak bu olsa gerek Lulyeta. Sadece nefes alıp vermekten başka bir işe yaramayan bir organa başka anlamlar yüklersen (özlemek gibi) olacağı budur işte. Seni akciğerlerime varana kadar özlüyorum işte başka nasıl anlatabilirim ki ? Başka nasıl anlatılabilir adının canıma batması ?

Peki ya sen?

Bugün Cumartesi.

Özledin mi beni ..?

(arafmıymış burası oyunbozan?)