Yamyam Martılar






Çöp konteynerlerine yüklenmiş bütün kırık hayal parçacıkları, nemli göz yaşları ardından yamyam martılara armağan ediliyorlar. Sıra sıra uzanan tren vagonları gibi her bir vagon ayrı bir umuda yolculuktu. Her bir kırılan hayal ayrı bir tatdı.
Fonda çalan şarkıda söylüyor “benim için üzülme” !
Kahpe mühürlü kalp odalarında liğme liğme fahişelik işlemiş. Bedenin bakire, ama…
Ama !, zaten şair söylemişti bir kere “ama” lardan sonrası ve öncesi hiç bir boka yaramıyordu, dengesiz dizilmiş dokuztaşlar gibi tutarsızlık, devrildi devrilecek edalarında.
 Güneş olup yansan arınacakmısın ki günahlarından ? Yada koşsan hayallerinin peşinden yetişebilecekmisin ?
 Tekerrür vakitleri yakındır, göz yaşlarına  harman olup pişmanlıkların oluk oluk akması.
 Keşke !
 Düşlerimin içindeki  saklı bahçe, elma ağacına asılmış bir hamak, güzel kokular ve kuş sesleri… ( Tanrım çok mu şey istiyorum ? )
  Ve Perde ! ( yüksesk sesle  haykırarak ! )
  Siz bakmayın bana, kendimle  düşmanlığım çok öncelere  dayanır,  bilmem kaç yıl? Daha geçmişini bile hatırlayamadığım bir bedeni taşımak kadar zoru yok sanırım.
 Düşünsene ( Yine düşünüyorum )
 En fazla   düne gidebilirsin taze anılarla, gerisi boş ve hikaye. Söylesene ! pamuk şekerin tadını  alabiliyormusun şimdi ? yada en son ne zaman sallandın salıncakda ve ne zaman  hayal ettin bir uçağı yakalamyı ? En son ne zaman top oynarken dizini kanattın ? Annen en son ne zaman seni camdan çağırdı ?
-Hadi akşam oldu eve gel…
- Ama anne  güneş  batmadı daha… 
 Düşün, düşün, düşün…
 Hiç biri yok aklında değilmi,  her biri  sözde kaldı. Özde kala bilmesi için hiç büyümemen gerekir.

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?