tanrı'yla aynı fikirde değilim

tanrı'yla aynı fikirde değilim intihar edenlerin cehenneme gideceği konusunda. kainatın yaratılışına katılmaktan bıktığımda ruhum, ... intihar edeceğim ben de denenmemiş bir yolla. nerdeyse bütün akıllı kalpler intihar edip siktir çekmiş yeryüzüne. ben ateist değilim, babasıymış gibi tanrı'ya küsen bir çocuğum. eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche'yi cehenneme gönderirse cehennemde yanmayı tercih ederim ben de, tanrı dürüstlüğü sever. tanrı'nın hayal gücünü beğenmiyorum. ben tanrı olsam peygamberler göndermez direkt konuşurdum insanlarla. ben tanrı olsam hitler'i iyi kalpli bir yahudi olmakla cezalandırırdım, yahut yetenekli bir yazar yapardım onu. içindeki kötülüğü insanlara değil tuvallere boşaltırdı ben tanrı olsam devletler yok olur gül kokulu bireyler var olurdu sadece, atlar çılgın zamanlar koşardı. ben tanrı olsam düşünce gücüyle herkesin istediği karakter olmasını sağlardım, dünya bir şiirin yaratılım sürecine dönüşürdü böylece. ben tanrı olsam intihar ederdim insanlarla birlikte acı çekmeyi öğrenemediğim için.

Cesar Mendoza

Yorumlar

  1. merkangen10 Nisan 2012 13:06

    güzel bir yazı kaleme almışsın tebrik ederim.
    ama malesef ulaştığı insan sayısı kısıtlı bu gibi düşüncelerimizi daha fazla bireyle paylaşamadığımız bir toplumda yaşıyor olmak da bu tip konuları irdeleyen insanları görünce beni epey üzüyor açıkcası.

    YanıtlaSil
  2. Başkan11 Nisan 2012 16:58

    Elimizden gelen bu ( şimdilik )


    not: Bu arada şiirin sahibi Cesar Mendoza

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?