"SEN" demek ti





Kimseye güvenmemenin sonucu kimsesiz kalmak. Simitlerin diş arasına giren susamları kadar gerçek bu. Ben asla inmamazlık etmedim bir aşkın varlığına. Veya ne bileyim,sarhoş numarası yapıp unutmuştan gelmedim duygularımı.
Kimsenin üzgün uyanmadığı gecenin sabahında sesine gelmek istedim.
Mevsimlerden bu mevsimdi yanılmıyorum,nereye gittiğini bilmezcsine yersiz yurtsuzdu kavmin. Belki bu yüzden belki değil, ben maviyi tam anlamıyla yaşayamadım.  Ve bir kişi daha sığamayacağından seni hep sakladım.
Geçerken uğrarsın diye gamzelerimi kapıya astım. Güllerin kokularından bulut yaptım pencerenin kenarına. Zilim yok, kapım hep açık.       Bıkkınlığım sıkkın. Bir cümle daha kalmadı söylenmeyen. Camların buğusuna kalp çizmek istemiyor parmaklarım..
Hüzünleri bir dağın eteğinden aşağı yuvarlayınca karlar,çığ diye bir afet uydurdu Tanrı. İçine aldığını yok gücüyle saldı aşağılara.İndikçe çoğaldı azalan ağlamalar. Merhamet ayakkabılarını düşürdü kaçarken. Arkasında bir not bıraktı özürleriyle; bir daha acımayacaktı hiç kimseye…
Bazıları anlayışla karşılasada meleklerin zoruna gitti bu durum. İstifa edip sol tarafa taşındılar birer birer. Ağzımı bantladılar benim de yalvarmayayım diye. Bu yüzden boyun eğemedim sessiz gidişlere..
Nefretten nefret etsem de asla kopamadım çekiciliğinden. Hoşgörüyü gözlerimden düşürdüm önce. Zaten sonraları da hep sonradan oldu. Bademciklerim ne var ne yoksa aldı getirdi boğazıma. Tükürüklerim sel oldu, ıslattı anıları. Geleceğe dair planları zırvalara taşıdı. Alınmaz hale getirdi kararlarımı. ‘Küçüksün,yeniler’  diye araya girdi kulaklarım. Duyar duymaz reddettim onları organlıktan!  İşitmesem de canıma dokundu son cümleler..
Yan masadan gelen kokuları sana benzettim. Senin için akanlara paha biçemediğimden kavanozlara sakladım senli gözyaşlarımı. En iyisi sevmek dedim içimden istemesem de. Kelimeler bıraktım,gitti. Ömür boyu süren şarkılara inanmadım. Kırk yıl düşünmeden aklıma getirdim inanılmazları. Haliyle kimse inanmadı. ‘Yine de’ leri çok kınadım senden sonra,sorma.
Morları benimsedim. Kırmızıların cesaretinden hep korktum. Beyazı boşver,siyahla arkadaş oldum. Birileri gelir diye gitmedim aslında manasal değildi bu.
Çok kitap okumanın eksikliğini hep yaşadım.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka