Yarım kalmış öneriler ( Aslındalar 3/3)


Heyy Pythia !

Biliyorum yine geciktim üstelik yorgunluğumla birlikte. Sona gelmek  o kadarda kolay olmadı desem fazlaca basite indirgemiş olurum, Lütfen dinle !

 Buğu düşmüş bu semtin sokakları geceleri bir başka perde ile açılıyor bilmem hiç denk geldin mi, her gece farklı bir sahnenin kapalı gişesi, biletsiz izleyicileri, eroinman martılar.

 neyse boş ver, sana kötü bir gün için kötü bir önerim olacak.

Bir intihar mektubu yazacaksan  sakın onu dolma kalem ile yazma, her bir yanlış cümlen üstünü karalamana neden olacak  ve emin olmalısın ki bitince orada okunacak tek şey "intiharımdan kimse sorumlu değildir" , mesela bir daktilo hem daha hızlı hem daha pratik üstelik  oldukça karizmatik görünür, bide sakın beyaz kağıt kullanma 3. sınıf bir saman kağıt olsun, diğer bir avantajlı yanı ise ellerin titremeyecek fazladan kağıt harcayıp israf etmeyeceksin ve en büyük özelliği ise intiharını geciktirmeyeceksin.

 Tabi nasıl ve ne şekilde intihar edeceğinde çok önemli, mesela bir örneklendirme ile:

 Mektubu daktilo yazdıktan sonra uzun uzun okuyacaksın bunu herkes yapar, geri adım atmak için bir bahane  ararsın satır boşluklarında ancak unutmamalısın ki seni bekleyen bir ölüm yada azrail yada ne biliyim sonsuz hayat belkide cehennemin  yedi kat dibi cehennemden bahs ettiğimize göre elbette cennetin varlığı da olasılıklar arasında olacak ancak o olasılık sana denk gelmeyecek bunu öncelikle bilmeni isterim.

 buraya kadar her şey normal(di).







Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?