Bugün Pazar ( maç iptal )


Boğar mısın hayallerimi
Ölmek istiyorum
Hayallerim olmadan ben bir ölüyüm

Gölün kenarındaki soğuk evime bırak beni
Götür etrafımdaki sesleri
Evim benim yalnızlığımdır

Kes şu savaşı
Kan lekeli şu gömlekleri at denize
O temizler

Öldür beni bırak evime
Ver yalnızlığımı
Çıkart hayatımdan

Bugün Pazar
Kent tatilde
Bugün Pazar
Yorgunluğunu atmaya uzanmış tüm sokaklar
Bugün Pazar
Dokunmayın sessizliğine arabalar

Bugün pazar
Saatler dalmış uzaklara
Yorulmuş güneş
Susmuş yağmurlar
Bugün Pazar

Bugün Pazar
Dağılmış uzaklar
Yaralı insanlar
Bugün Pazar ve kalıntılar



Yoğun yağmur nedeniyle
Maç iptal…
Hadi evimize gidelim
Neler düşünüyorsun anlamıyorum
Neden bu yalan gülümseme
Yaşamaya başlayalım artık
Birer birer
Bugün ilk günü
Kalan hayatımızın

Yağmur sürüyor şimdi
İnsanlar büyüyor
Ölenler de var
Değişkenlik içinde hayatlar

Susuyorsun
Neden peki
Kalabalığı geçtik artık
Sarıl hadi

Eriyorum yavaş yavaş
Görmüyorsun
Ama fark etmez hem zaten
Maç iptal.

(sen yine yalan söyle)

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?