Merhaba

 

  Merhaba, 

 Bir yankı henüz varmış olmalı, iç geçirişinin gırtlağında oluşturduğu burukluğun. Sesini koca bir kayaya çarparsın, ses koca kayaya çarpar sana gelir heh işte ben o gelgitler arasında yaşıyorum. Kelimeleri o kadar çok kullanmışım ki yankı yapacak sadece hiçlikler kalmış. Benim bedensiz bu hiçliğimi vuruyorum koca kayalara. Hiçlikten geriye atomlarına bölünmüş daha büyük bir hiçlik kalıyor, birde sonsuz bir yolculukta olduğumu düşün, heybemin neyle dolu olacağını tahmin etmek o kadar da zor olmamalı.

Bir önceki yankıda denk gelmiştim; "kelimeler bu aralar fazla karaborsa. Kullanılmayacak o kadar çok insana kullanılmış ki, stokların durumu son beş yılın en düşük seviyesindeymiş."

Galiba bu yüzden, bu insanlar bir birlerine sevdiklerini söyleyemez. Ama bu çok acı üzülüyorum bayağı kırılıyorum. Kalbinin bana dokunup dokunmaması önemli değil evrensel düzeyde üzülüyorum.

Korkma üstüne bulaşmaz bunca üzüntü ve en önemlisi parmak izi bırakmaz bunlar, sadece bazen nereden geldiğini kimden geldiğini anlayamazsın o kadar. Heybemin içinde Atomlarına bölünmüş onca hiçlik ve o evrene karışmış üzüntülerim.

Saçımı taradım kapıyı çaldım.