Ama hala buradasın





-ama hala buradasın…?
( adam içinden devam eder göz bebeklerine bakarak )
…halbuki  nefret dolu sözcüklerin ile üstüme kusmuş tun, herbir   kelimen de  oluşan ağlamaklı ses tonunu  nasılda saplıyor dun kalbime. İşte orada  bir sızı oluyordu tarifsiz bir şey…
Pişmanlıklarım arbede çıkartmışlar beynimin bir noktasında, isyan bayrağını çekmişken bütün iyi niyetlerim, soruyorum yine kendi kendime “neden senin karşındayım hala?”
Sivri topluklu alev kırmızısı rugan ayakkabıların, umursamıyordu  göz yaşların ile akan rimellerini.
Şimdi gözlerimi gözlerinden kaçırmanın tam zamanı olsa gerek, çok yoruldum gözlerim ile konuşmaktan ve çok yoruldum  dünya harbi çıkmış beynimden doğru sözcükleri seçmekten. Sözcükler doğruydu pekiya anlamları ne derecede tesirliydi… Belkide her bir denememde yalan söylemeliydim.
(kadın göz yaşları akarken hıçkırıkları arasında kelimeler ile  boğuşuyordu sanırım  oda pişmandı)
-Sen aşağılık  pislik bir  herifsin!
( adamda bu sözcüklerin hiç tesiri olmamıştı, ne odluğunu oda çok iyi biliyordu )
-ben…
dedi ve yine sustu, sustu çünkü anlatmaya çalıştığı duyguyu ne  harflerin oluşturduğu kelimeler nede kelimelerin oluşturduğu cümleler yansıta bilirdi, kalbi çok sızlıyordu, onu ezip geçerken  sivri topuklu alev kırmızısı rugan ayakkabısı ile basmıştı. sadece “ben” dedi ve sustu, kalbi çok sızlıyordu…
( kadın haklı olabilirdi, çünkü adam hiç ses vermiyordu donuk donuk göz bebeklerine bakıyor ve öylece  duruyordu arada bir gözlerini kaçırıp sanki  nefes almak için okyanus derinliklerinde  çıkmış gibi bir hali vardı, derin bir nefes çektikten sonra tekrar dalıyordu karanlık düşüncelere…)
- Neden konuşmuyorsun neden, nedeen ? bir şeyler söyle  bana…
-ben sadece…
Bu sefer başara bilmişti adam “ben sadece” diye bilmişti. Beyninde cebelleştiği bütün karamsarlıklar arasında “sadece” kelimesini  söküp almıştı ve mühürlü dili sadece bunu söylemesine izin verdi…
-Sen sadece ne ? hep bunu yapıyorsun, nefret ediyorum senden anlıyor musun? nefret !
(kadın yıkılıyordu evet o güçlü görünen kadın yavaş yavaş yıkılıyordu…)
Adam son bir kez daha derin bir nefes aldı, bu sefer  beyninde en diplerde ipleri salınmış bir kayık vardı.
- ama hala buradasın…
( anlamsız sözcüklerin yanında “anlamlı” bakışların hiç bir tesiri olmuyordu. Halbuki  okadar kolaydıki “seni seviyorum” diye bilmek  ve beceremedi. Kadın anlamadı adamı…”

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden Yoruldum ?

Resim
 Neden yoruldum?    Karanlık sokak…  İt uğultuları ile sarsılıyor tenha sokağın sakinliği, yada içimdeki köpeklerin uğultusu olsa gerek…  ( Neden kimse  pencereden bakmıyor? )  Tanrım… İçimde birşeyler  konuşuyor, sanırım dedikodumu yapıyorlar… ( evet  bütün uzuvlarım benden nefret ediyor…)   Aslında  yağmur damlasında boğulmak gibi bir şey bu hayatta  yaşamak. düşünsene ( düşünüyorum ) olumsuzluklar karşısında nasıl bir şebek haline  dönüyorsun en sakar halinle kendini  bir damlada  boğuyorsun…( haklıyım )  Boşver…  Şimdi  rügarın  uğultusundaki  gizli melodiye kulak vermem lazım. Çok uzaklardan beni çağırıyorlar, gitmek ve gitmemek arasında  karamsarlığa  düşmüş kara düşünceler  arasında   savaş verirken, işte  yorgunluğumun sebebini,   bir nebze olsun anlata biliyorum düşüncelerindeki zafer duygusu ile  biraz rahatlama se...
sonra...?

Ben iyi bir katilim

-Ceset kokan umutsuzluğumu yalnızlığım ile paylaşıyorum, katlettiğim onca bedene rağmen doyumsuz bir şekilde içimde insanları öldürmeye devam ediyorum. -Hem korkmamalısınız, sizin benim canımı yaktığınız gibi yapmayacağım,  belki biraz lokal anestezi uygularım günü gelmeyecek mutluluklarınıza buda düşüncelerinizi biraz olsun hafifletir. ‎- Ben iyi bir katilim, o kadar profesyonelim ki bir çoğunuz evet bir çoğunuz ! sizleri öldürdüğümden habersizsiniz, benim için artık hiç bir anlam ifade etmeyen o et yığını ölü bedenleriniz ile yaşadığınızı sanıyorsunuz. - Göz açıp kapamak, domuz öldüren bir Revolver'in o güçlü geri tepmesi ve iç gıcıklayan ölüm çığlığı yok, sessiz bir ölüm, Kadrajı ayarla ve deklanşöre bas. 
sonra...?