Oysa sen, ben...



Bütün kusmuklarım daki temalarım  yorulmuşluk mührü basarken.
Söylemlerimdeki her bir kelimemi gelişi güzel serpiştirdim arsız yalanlarıma öznesel bütün olguları silerken, gizlisinde takılı kaldı yaşanmışlıklarım .
Hasat zamanı geçmiş, tarla içindeki korkuluk gibi  yersiz ve hissiz baka kalmak gibi bir şeydi hayata tutunma çabası , “bir şeydi” bütün bahçelerden  muaf  bırakılıp olumsuzluklar içinde kaybolmama neden  ve “bir şeydi” damarlarımda sinsice dolaşan, akıl odalarımı kilitleyen, adımlarıma zincir  vuran
Ve son “bir şeydi” sessiz sedasız ölümlerimde iliklerime kadar ızdırapla acı çektiren.
Akıcı yoğunluktaki ölümlerin, kalıcı hissizliklerin ,  yapmacık ve aptal boş bakan gülüşlerin  her birinin bileşkesi bir yerlerimde eksi değerlerin doğrultusunda hep ters orantıda ivme kazanırken, kazanıyorum sanırken kaybetmek demekmiş.
(Çöp konteynır larına atılmış bütün kalp kırıklıklarımın  bir koleksiyonu var, küçük kalp odalarımın duvarını süsleyen.)
Dengesiz denklemlerin tutarsızlığı ,   sağlamasında çıkan sonuçsuzluğun sonucundaki kırık not suçluluğunu   ve hala korkak çocuk yüreğinin kamburu var sırtımda.  İstisnaların kaideyi bozduğu zaman dolaylarında her bin yılda bir bebek  doğar, doğan her bebek lekeli  ölür.
(Lekeliyim ama hala yaşıyorum)
Oysa sen…
Kırk gün kırk gece sür üflenmiş kavmin günahlarından kaçmak için kurban ettikleri  sevaplarındaki vicdan azabısın.
(Aslında sevap sandıkları günahlarının bir neticesisin.)
Oysa sen…
Kaideyi bozan istisnalar zincirlemesindeki bebeğin  kaderindeki kirli lekesin.
Oysa sen…
Şizofren gecelerimdeki kalp sızım, beynimdeki tümör  ve  uykulu gecelerimdeki uykusuzluk hapımsın…
Sen!
Kaderimin kanserli yanısın…
Oysa ben…

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden Yoruldum ?

Resim
 Neden yoruldum?    Karanlık sokak…  İt uğultuları ile sarsılıyor tenha sokağın sakinliği, yada içimdeki köpeklerin uğultusu olsa gerek…  ( Neden kimse  pencereden bakmıyor? )  Tanrım… İçimde birşeyler  konuşuyor, sanırım dedikodumu yapıyorlar… ( evet  bütün uzuvlarım benden nefret ediyor…)   Aslında  yağmur damlasında boğulmak gibi bir şey bu hayatta  yaşamak. düşünsene ( düşünüyorum ) olumsuzluklar karşısında nasıl bir şebek haline  dönüyorsun en sakar halinle kendini  bir damlada  boğuyorsun…( haklıyım )  Boşver…  Şimdi  rügarın  uğultusundaki  gizli melodiye kulak vermem lazım. Çok uzaklardan beni çağırıyorlar, gitmek ve gitmemek arasında  karamsarlığa  düşmüş kara düşünceler  arasında   savaş verirken, işte  yorgunluğumun sebebini,   bir nebze olsun anlata biliyorum düşüncelerindeki zafer duygusu ile  biraz rahatlama se...
sonra...?

Ben iyi bir katilim

-Ceset kokan umutsuzluğumu yalnızlığım ile paylaşıyorum, katlettiğim onca bedene rağmen doyumsuz bir şekilde içimde insanları öldürmeye devam ediyorum. -Hem korkmamalısınız, sizin benim canımı yaktığınız gibi yapmayacağım,  belki biraz lokal anestezi uygularım günü gelmeyecek mutluluklarınıza buda düşüncelerinizi biraz olsun hafifletir. ‎- Ben iyi bir katilim, o kadar profesyonelim ki bir çoğunuz evet bir çoğunuz ! sizleri öldürdüğümden habersizsiniz, benim için artık hiç bir anlam ifade etmeyen o et yığını ölü bedenleriniz ile yaşadığınızı sanıyorsunuz. - Göz açıp kapamak, domuz öldüren bir Revolver'in o güçlü geri tepmesi ve iç gıcıklayan ölüm çığlığı yok, sessiz bir ölüm, Kadrajı ayarla ve deklanşöre bas. 
sonra...?