Huzur toplantıda


Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bunu dinlemelisin.

 Hasar tespit kayıtlarında  ört pas edilmiş, kaza zaptındaki kimliksiz üstelik cansız bir beden. Başı muhtemelen ön kaputa hızlıca çarpmış, öyle ki aldığı darbe  neredeyse bir karışlık yarık açmış. Adamın gözü orada  galiba ön dişlerinden bir kaçını da orada bırakmış. O çarpma ile beyin ölümü gerçekleşmiş olmalı yoksa bu acı bu ızdırap inlet meliydi göğü ama elemdir ki kelimeler çok öncelerinden tıkamıştı boğazını, gırtlağını. Susup  söyleyemediği vakitler yan etkisini gösterdiği her uzvunu buna gözleri bile dahil. Bir insanı anlarım, susar ama gözleri konuşur derler ya, öyle değildi işte. Sırt derisinin bir parçası yolun sol tarafına sıyrılmış sanki  bariyerlere elle ibreti alem olsun diye konmuş gibi. Her susup gözlerini kapattığında bir kanca vurmuşlar sırtına, her susup gözlerini kapattığında bir kanca daha vurmuşlar sırtına, her susup gözlerini kapattığında bir kanca. Onlarca kanca, derisine iliştirilmiş. hangi yöne gideceğini bilemediğinden değil,...
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?

Merhaba

    Merhaba,   Bir yankı henüz varmış olmalı, iç geçirişinin gırtlağında oluşturduğu burukluğun. Sesini koca bir kayaya çarparsın, ses koca kayaya çarpar sana gelir heh işte ben o gelgitler arasında yaşıyorum. Kelimeleri o kadar çok kullanmışım ki yankı yapacak sadece hiçlikler kalmış. Benim bedensiz bu hiçliğimi vuruyorum koca kayalara. Hiçlikten geriye atomlarına bölünmüş daha büyük bir hiçlik kalıyor, birde sonsuz bir yolculukta olduğumu düşün, heybemin neyle dolu olacağını tahmin etmek o kadar da zor olmamalı. Bir önceki yankıda denk gelmiştim; "kelimeler bu aralar fazla karaborsa. Kullanılmayacak o kadar çok insana kullanılmış ki, stokların durumu son beş yılın en düşük seviyesindeymiş." Galiba bu yüzden, bu insanlar bir birlerine sevdiklerini söyleyemez. Ama bu çok acı üzülüyorum bayağı kırılıyorum. Kalbinin bana dokunup dokunmaması önemli değil evrensel düzeyde üzülüyorum. Korkma üstüne bulaşmaz bunca üzüntü ve en önemlisi parmak izi bırakmaz bunlar, sadece ba...
sonra...?