İtiraflarım #38 ( benim babam)












   -ben 15 yaşındaydım, normal şartların dışında başka bir takıma transfer olmuştum hiç bir resmi maçıma gelmeyen babam belki bu takımda maçlarıma gelir diye düşündüm, takım otobüsü ile maç yapacağımız stada doğru gidiyoruz, sahaya ulaşabilmek için Türk böbrek vakfının orada inmemiz gerekiyordu takım arkadaşlarım ile birlikte otobüsten indik yürümeye başladık, eski bir direk üstüne bozuk el yazısı ile bir ilan yapıştırılmış "satılık böbrek" biraz düşündüm, tarifi zor bir duygu oluştu...
maç saati geldi sahaya görev yerlerimize dağılıyorduk fazla kalabalık olmasa da seçemeyeceğim bir taraftar topluluğu var ve içlerinden biri "aslan oğlum" diye bağırıyordu, gözlerimi kısıp benim babam maça geldi diye bakınıyorum...

Yine gelmemişti.

Bozuk el yazısı ile "satılık böbrek" ilanını okuduğum da "tarifi zor" bir duygu oluşmuştu ya,
"Aslan oğlum" diye bağıranın babam olmadığını anlayınca "tarifi imkansız" bir yalnızlık oluşmuştu.

benim babam hiç bir maçıma gelmedi. futbolu bıraktım, veli toplantılarına katılması için haylaz öğrenci oldum, biraz benden bahs etsin diye "aslan oğlum" demesi için mahallenin çocukları ile kavga ettim, benim babam çok güçlüydü benim babam sertti ve benim babam asla gülmezdi.

Bugün 26 yaşındayım gülmüyorum, umursamıyorum ve hiç bir şeyden korkmuyorum, aynaya baktıkça babama her geçen gün daha çok benzediğimi görüyorum.

Kapanmayacak yaralar sözlüğü "baba"nın kelime anlamı 1.

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?