Kendine İyi Bak







Kendine iyi bak…
martılara dost ol gidemediğin yerleri sana onlar anlatsın huzurlu çığlıkları ile denize veryansın ederek, uzun uzun balkondan denizi izle kıyıyı dövercesine ,uğultusundaki gizli ezgiye kulak ver kim bilebilir neler fısıldıyacask sana , ayın sinsi ışığı altında hafif meltem eşliğinde … önce kulaklarını etkileyecek ordan kalbine sonra bütün bir bedenini kaplıyacak hafif bir titreme . aşkmıydı ? bilmiyorum … pekiya kime ? bilmiyorum…Adım adım ilerlerken meçhul yarına kendine iyi bak…
boş sokaklarda yürü yanlız kimsesiz , ozaman anlaya bilrisin kaldırımları, taşıdıkları hayatları dinle onları… anlatsınlar sana ezilmenin ne kadar gururlu olduğunu ! yaklaş köşedeki sokak lambasına, cılız ışığı ile kalbini aydınlatsın… önce saçlarını sonra çehreni alıcak bir ışıkm hüzmesi ardından kalbine inecek ardından bütün bedenini saracak o cılız ışık anlamsızlca bir duygu kaplayacak … aşkmıydı ? bilmiyorum… pekiya kime ? bilmiyorum…

Yorumlar

Yorum Gönder

denemelisin

Bu blogdaki popüler yayınlar

bi dakka

 Kulaklarımın zarına   "Goodnight Moon"  vuruyor, belki biraz vodka. HardPorn  iğrençliğin de belkide biraz bu hayat bakma biraz mutlu görünmek için bütün çabam bu. "Siktir et"  biraz sansürsüz olalım sen benim dokunmak istediğin yerlerimi afişe et bende biraz teninde terlerine karışıp edepsiz cümlelerinde kaybolayım. Tarantino'nun bir senaryosunda dudaklarımız kavuşmadan ölelim, filmin 120 dakikaya, gecenin sabaha,  benim cehennemin dibine kadar yolum var. (çok sert, bitmedi...)
sonra...?
Kayboldum, olayın trajik bölümü kimsenin bunun farkında olmayışı. Beynimde oluşturduğum labirentler sonunda beni yuttu.  İçimdeki  karanlık bu sefer aydınlığı yırtıyor, her bir ışık zümresi kendi karanlığına gömülüyordu. Başarılı intihar girişimleri sonucunda bütün ferler  istatistik olarak bu coğrafyanın kanserli bebeklerinde tekrardan hayat buluyor, acım yüzyıllar boyu sürecek gibi ve bu ölümsüzlük başa bela Hangi yöne döneceğimi bilmediğim için sırtımı sıvazlayan her ele bir merhaba ile karşılık verdim. Anlamalıydım bunu otuzdört adım sonrasında bütün bu olacakları anlamalıydım.
sonra...?
 Perçinlenmiş yalnızlığın yörüngesine mıhlanmış bir iç geçiriş bu bir serzeniş. Kucak dolusu hırçınlıklar savruluyor insan oğlunun salyasından. Bulaşıcı bir nefret kaplıyor böbreğimi dalağımı, tırnaklarımı, azı dişlerimi ve şu elimde tuttuğum kalbimi. ( Hangi törpüye vursam ömründen ömür alacak )  Büyük yanılgılar büyük yangınlar başlattı, ucu bucağı olmayan bu Ayçiçek tarlalarında. Alevler o kadar yüksekti ki çıkan onca karaduman ciğerime doldu.     Boğulmaktan korktuğum her yok oluşumda aceleci tekrarlar yaşıyorum. Tek istediğim elimde tuttuğum bu kalbe tabut çivileri çakmanız  ben boğulmadan önce ( Belki bir şeyler hisseder ve ölür. )  
sonra...?